Ստեփանակերտ: Նելսոն Ստեփանյանի անվան այգի:
Բեյզ Մեթլզն այստեղ շինարարություն է անում:
Նոր մայթեր է կառուցում:
Նոր քարեր:
Դե էս ծառի տակ ստեփանակերտի պառըչկաները շատ են նստել, հիմա շնից վախենում են:
Ձեզ ինչ ա անում…?
Խաաարոշի: Լոպու դայ!
Ահա´, թե ումից պետք է վախենալ:
“Պապունց տոն” (Պապիկենց տունը), մի ժամանակ այդպես էր կոչվում այս շինությունը: Այդ ժամանակ ինչ-որ բար-ռեստորան էր: 10-րդ դասարանցիները վեչեր-մեչեր էին անում: Այստեղ բացվեց Ստեփանակերտում առաջին ստրիպտիզ-կլուբը եւ նորերս էլ` փակվեց: Հիմա փակ է: Փակ:
Պահպանենք մեր արժեքները:
Աչքիս քաղաքին մարիամներ են պետք արդեն:
Մենք լսում ենք, ով չի լսում նրան ասա, շեֆ: 
Խաղաղ Ղարաբաղի օվկիանոսը: Իսկ այնպիսի ռոլիկներ է պտտում Հիմնադրամը, որ իմ ընկերոջ ասած, մեջբերում եմ. “այնպիսի ռոլիկներ են պտտում, իմանում եմ Սոմալի եմ ապրում” մեջբերման ավարտը:
Սա էլ կա:
Սա էլ:
Նաեւ էս կա:
Ու էս կա:
Սա Բեյզ Մեթլզի ստրոյկան է, որ վերեւ ասացի: Հենց Ստեպանակերտ պիտի սարքեին (որտեղ? Դրմբոն օրինակ…), հենց պարկի մեջ…
Մեկ էլ ромашка կա:
Էսքանը: Էլ երեւի պեն չի կա:
Marut Vanyan 